Droga, na której czas mierzy się inaczej

Rzeka Slunjčica, podobnie jak inne podziemne rzeki krasowe, prowadzi „podwójne życie”. Czas wpływa na tok rzeki budując trawertynowe bariery i wodospady, by za chwilę wpaść w głęboką otchłań niegościnnego krasu, odnawiając przy tym swoją siłę do odegrania nowej roli. Każda z tych ról ma kluczowe znaczenie dla różnorodności biologicznej i geologicznej, a także dla równowagi ekologicznej regionu krasowego, a jej tok lub, ściślej, wiele toków tworzą naturalny obszar o niezwykłej wartości krajobrazowej. Podziemny strumień Slunjčicy o długości 16,5 km to tzw. Lička Jesenica. Posiada on kilka głęboko usytuowanych dopływów, a pod powierzchnią ziemi tworzy kaskadowe jeziora, które nigdy nie ujrzą światła dziennego. Źródło Slunjčicy ma kształt jeziora położonego w naturalnym amfiteatrze, w którym rzeka wyrzeźbiła kanion o imponującej głębokości 50 m, a w pobliżu osady Rastoke tworzy rozgałęziony wodospad i wpada do rzeki Korany usytuowanej 30 m niżej.

Jako rzeka krasowa z dwoistą naturą Slunjčica tworzy obszar o niezwykłej różnorodności biologicznej, a jednocześnie stanowi siedlisko rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Dla niektórych gatunków jest to jedyny dom, a ponieważ niektóre z nich są zagrożone, każde nieodpowiedzialne zachowanie może doprowadzić do ich wyginięcia, co zakłóciłoby kruchą równowagę tego terenu.