Stara elektrownia wodna
Pochodzący z Kremena niedaleko Slunja profesor fizyki i matematyki, Mile Cindrić, który był twórcą kilku urządzeń elektrycznych służących uczniom w szkołach, oraz jego przyjaciel, projektant i inżynier, Ukrainiec Gabriel Kompanec, wraz z ówczesnym burmistrzem Josipem Neraliciem, są najbardziej zasłużonymi osobami na rzecz budowy elektrowni wodnej. Elektrownia była własnością gminy Slunj, a działała pod nazwą „Gminna elektrownia centralna w Slunju”. Jej budowa zakończyła się w 1928 roku, i w tym samym roku zaświeciła pierwsza żarówka elektryczna w Slunju, dokładnie w święto Trójcy Świętej. Elektrownia zobowiązała się do nieprzerwanych dostaw energii elektrycznej w nocy, a w dzień tylko wtedy, gdy był on pochmurny, a światło dzienne słabsze.
Użytkownikom dostarczała prąd trójfazowy o napięciu 220 V służący oświetleniu oraz 380 V służący napędzaniu maszyn. Każde gospodarstwo domowe, które posiadało mniej niż pięć żarówek, uiszczało stałą opłatę, a pozostali użytkownicy płacili według cennika zużycia energii. Dostawę energii można było przerwać w przypadku, gdy odbiorca bez wiedzy i aprobaty elektrowni podłączył nowe żarówki, zamienił je na te lepszej jakości, do sieci przyłączył jakiekolwiek urządzenie lub przeprowadził wszelkiego rodzaju prace instalacyjne.
W roku 1932 uchwalono statut elektrowni wodnej, który szczegółowo opisywał reguły zużycia energii elektrycznej i związanych z tym opłat. Wytworzona w niej energia elektryczna wykorzystywana była na potrzeby gospodarstw domowych, oświetlenia publicznego oraz slunjskiej kanalizacji. W wyniku działań wojennych, w styczniu 1943 roku elektrownia została zniszczona. Aktualnie jest ona siedzibą towarzystwa rybołówczego „Slunjčica” Slunj.