Spichlerz Napoleona
Slunj, niegdyś najbardziej wysunięty na zachód punkt obrony w wojnie z najeźdźcami osmańskimi, w latach 1809 – 1813 staje się z kolei punktem najbardziej wysuniętym na wschód w czasach Cesarstwa Napoleona. W przeciwieństwie do władzy austro-węgierskiej, która powstrzymywała chorwackich żołnierzy w obawie przed konfliktem z Osmanami, Francuzi pod wodzą marszałka Marmonta, wykorzystując swój autorytet, stają pod stronie Chorwatów i przywracają im pewność siebie. Pewnie ufortyfikowano Pogranicze Wojskowe (Vojna Krajina) i umieszczono na niej straż (z fr. cordon), stąd dzisiejsza nazwa regionu rozciągającego się na wschód od Slunja: Kordun. Francuzi przeprowadzają ogólne społeczne i polityczne reformy pod wpływem idei rewolucji francuskiej. Zniesienie przywilejów kościelno-feudalnych, równość wobec wymiaru sprawiedliwości, szacunek dla wszystkich narodów i wprowadzenie języka ojczystego, małżeństwa obywatelskie i wolność wyznania były rewolucyjnymi krokami w perspektywie ówczesnego systemu społecznego. Paralelnie z reformami rozpoczęto największe projekty budowlane w historii Slunja i okolic. Zrekonstruowano istniejący już most na Koranie, budują się drogi, w Rastokach przy istniejących już małych młynach wznosi się większe z pomieszczeniami mieszkalnymi, oraz buduje się spichlerz służący do przechowywania zboża i broni. Wspiera się rozwój edukacji i rolnictwa, obsadza się szlachetnymi szczepami z Francji nowe winnice, kras zastępuje się lasami i sadzi nowe rodzaje roślin jak len, cebula i morwa. Generał Marmont, wykształcony encyklopedycznie, zarządca tego terenu, był szczególnie entuzjastycznie nastawiony do ludności zamieszkującej Slunj i okolice, a uczucia te były odwzajemnione.