Nietoperze

Regularna inwentaryzacja fauny na terenie obszaru chronionego krajobrazu Slunjčica potwierdza stałą lub tymczasową obecność wielu zagrożonych i chronionych gatunków, w tym nietoperzy. Wokół tych płochliwych zwierząt mitów narosło wiele mitów. Na pewno słyszeliście o tym lub sami wierzycie w to, że są krwiopijcami, że nie widzą, i że na pewno zaplączą się Wam we włosy? Pozwólcie, że Was uspokoimy. Nietoperze nie są niebezpieczne i są dowodem na to, że środowisko jest dobrze zachowane i dobrej jakości. Są to jedyne ssaki, które mogą latać. Nie są ślepe, ale w mrocznych jaskiniach nie korzystają ze wzroku. Rozwinęły więc umiejętność orientacji za pomocą dźwięków.

Oprócz człowieka właściwie nie mają naturalnego nieprzyjaciela, i to właśnie przez ludzkie działania nietoperzom grozi wyginięcie, dlatego został objęty ochroną. Główną przyczyną wymierania tego gatunku jest utrata siedlisk, stosowanie pestycydów i zaśmiecanie jaskiń.

Czy wiesz, że? Jeden nietoperz w ciągu jednej nocy zjada ilość zdobyczy odpowiadających 1/3 jego masy (od 500 do 1000 owadów na godzinę polowania), stąd nietoperze odgrywają ogromną rolę w zapobieganiu niekontrolowanego wzrostu populacji owadów, co stanowi niezwykłą wartość dla ekologii i rolnictwa.

NOCEK DUŻY (MYOTIS MYOTIS) – ten gatunek nietoperza występuje tylko w Europie i należy do rodziny  Vespertilionidae lub inaczej nietoperzy mroczkowatych, i jest najbardziej rozpowszechnioną grupą nietoperzy. Ze swoimi 45 gramami i rozmiarem nieco większym niż mysz domowa, ten latający ssak należy do największych okazów tego rodzaju. Podobnie jak inni członkowie rodziny Myotis, nocek duży żywi się stawonogami, ale w zupełnie inny sposób. Swoje zdobycze cierpliwie wyszukuje na ziemi, uważnie nasłuchując dźwięków wydawanych przez stonogi, małe pająki i inne stworzenia należące do jego przysmaków. Podczas latania i orientowania się w przestrzeni korzysta z echolokacji.